Dat het headshaking-syndroom complexe materie is, dat wist je waarschijnlijk al. Maar wist je ook al dat er verschillende vormen bestaan van het headshaking-syndroom. Als je deze term op zoekt op google dan lees je alles over de trigeminal zenuw en hoe deze het hoofdschudden veroorzaakt. Dat is nu precies waar het mis gaat. Want ondanks dat deze trigeminal een belangrijke functie heeft zijn er nog maar liefst 11 andere craniale zenuwen die hoofdschudden kunnen veroorzaken. Als je dus enkel op deze zenuw focust dan is de kans dus heel aannemelijk dat je je op het verkeerde stuk focust. En zo kom je dus nooit tot een echte oplossing voor je paard. Daarom deel ik in dit artikel de verschillende vormen van het headshaking-syndroom.

Bij het headshaking-syndroom kijken we voornamelijk naar de craniale zenuwen. Dit wil zeggen de zenuwen die vanuit de hersenen vertakken en door het hoofd lopen. Juist doordat iedere zenuw zijn eigen functie heeft biedt dat perspectief in het vinden van een oplossing voor je paard. Om te ontdekken om welke zenuw het gaat is het belangrijk om eerst de trigger te herleiden.

Triggers en symptomen worden vaak door elkaar gehaald. Toch is het belangrijk om deze te onderscheiden. Symptomen zijn bijvoorbeeld reacties die je paard naast het hoofdschudden laat zien. De triggers zijn de gebeurtenissen die ervoor zorgen dat een paard begint te schudden. Hieronder heb ik er een aantal voor je op een rijtje gezet:

Om deze triggers in beeld te brengen kun je het beste voor een langere periode een soort dagboek bijhouden waarin je iedere dag nauwkeurig de omstandigheden en klachten van je paard vastlegt. Na een langere periode (minstens 30 dagen) krijg je een duidelijk beeld van de triggers die een rol spelen bij je paard. Nadat je deze trigger hebt vastgesteld kun je weer verder gaan kijken naar welke symptomen jouw paard allemaal vertoond. 

De symptomen vaststellen ligt vaak iets complexer. Er zijn namelijk veel symptomen die erg op elkaar lijken, en er zijn vaak een aantal symptomen die terugkomen bij de verschillende varianten van het headshaking-syndroom. Daarom is het belangrijk om eerst de trigger vast te stellen zodat je jezelf niet blind gaat staren op bepaalde symptomen die ervoor zorgen dat je een vertekend beeld krijgt. Maar toch is het vaststellen van symptomen toch wel belangrijk. Het verteld namelijk erg veel over de oorzaak van het headshaking-syndroom. Dit zijn de symptomen waar je allemaal op kunt letten bij jouw paard:

Deze symptomen vertellen niets over de vorm van headshaking of over een mogelijke oorzaak. Symptomen ontstaan namelijk door druk op het hoofd van je paard. Dit noemen we ook wel schedelcompressie of hoofdpijn.  Symptomen vertellen veel over hoe de druk op het hoofd is opgebouwd en vaak is ook nog te herleiden wat in eerste instantie voor deze druk heeft gezorgd. Maar je kunt er dus niet uit opmaken om welke vorm van headshaking het gaat, want de oorzaak van de tics bevind zich in één van de 12 craniale zenuwen. 

Allereerst wil ik je een beetje basiskennis meegeven zodat je begrijpt hoe klachten als headshaking-syndroom ontstaan. De schedel bestaat uit verschillende schedelplaten. Bij de geboorte zijn dit er maar liefst 34. Een aantal van deze schedelplaten fuseren in de eerste levensjaren met elkaar, maar de meeste blijven aparte delen. Ieder schedeldeel heeft een functie en staat in verbinding met een lichaamsdeel. De schedeldelen zijn met elkaar verbonden door schedelnaden ook wel suturen genoemd en om deze delen en tussen de suturen zit heel veel zacht weefsel. Denk aan bindweefsel (fascia) en spierweefsel.

De rol van het bindweefsel bij het headshaking-syndroom!

Bindweefsel heeft de eigenschap op spanning te kunnen vasthouden. Dus stel jouw paard stoot zijn hoofd, dan zorgt dat ervoor dat het bindweefsel op die plek spanning gaat bevatten waardoor het niet meer goed functioneert. Dit heeft niet alleen impact op het spierweefsel maar dus ook op de botdelen. Er ontstaat dus druk op het hoofd. Deze druk zorgt ervoor dat het lichaam minder goed kan functioneren en wanneer de druk dus zodanig groot is kan dit ook voor verschillende symptomen zorgen en zelfs dus tot beklemming en beschadiging van één van de zenuwen. 

De rol van het gebit in het headshaking-syndroom.

Ook de manier van gebitsbehandeling heeft grote invloed op de schedeldelen van een paard.  Het oppervlakte contact waarmee de bovenste en onderste kiezen elkaar raken biedt namelijk een vorm van stabiliteit aan de schedel.  Wanneer kiezen te glad worden gemaakt, of de natuurlijke hoek van de kies verkeerd wordt aangepast dan lijdt dit tot problemen. De schedeldelen hebben geen stabiliteit en worden beperkt in hun functie, wat kan leiden tot extra druk.

Oplossing:

Daarom is het belangrijk om meerdere aspecten aan te pakken om ervoor te zorgen dat jouw paard weer een gezonde basis krijgt in het lichaam. Dit is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat een paard stopt met hoofdschudden.

Zoals ik eerder al vertelde zijn er dus 12 craniale zenuwen. Je zou het dus eigenlijk ook zo kunnen stellen dat er dus 12 verschillende vormen zijn van het headshaking-syndroom. Globaal zou je ze kunnen onderverdelen in de volgende categorieën:

 
* (Pollen)allergie gerelateerd
* Oog gerelateerd
* Oor gerelateerd
* Kaak gerelateerd
* Druk gerelateerd
* (aan)gezicht- gerelateerd

Zo zie je maar dat het headshaking-syndroom bestaat uit diverse vormen, die je van elkaar kunt onderscheiden door je te focussen op de triggers. Zo voorkom je dat je wordt misleid door 'vage' symptomen en dat bespaard je een hoop tijd, geld en frustratie.